Sunday, December 10, 2006

το κτίσμα_06

Ξαφνικά δεν καταλαβαίνω το προηγούμενο σχέδιό μου, δεν μπορώ να ανακαλύψω στο μέχρι πρόσφατα συνετό την παραμικρή σύνεση, πάλι παρατώ τη δουλειά και παύω και να αφουγκράζομαι, δεν θέλω να ανακαλύψω πια πότε δυναμώνει ο ήχος, φτάνουν οι ανακαλύψεις, παρατώ τα πάντα, θα ήμουν ήδη ευχαριστημένος αν μπορούσα να καθυσηχάσω την εσωτερική διαμάχη. Και πάλι αφήνω να με παρασύρουν οι στοές μου, φτάνω σε ολοένα και πιο απομακρυσμένες, που δεν τις έχω δει από τότε που επέστρεψα, ανέγγιχτες ακόμα από τα σκαψίματα των ποδιών μου, που η σιωπή τους ξυπνά με τον ερχομό μου και απλώνεται πάνω μου. Δεν αφήνομαι, τις διανύω βιαστικά, δεν ξέρω καν τι γυρεύω, πιθανότατα μονάχα πίστωση χρόνου. Απομακρύνομαι τόσο που καταλήγω τελικά στο λαβύρινθο, με προκαλεί η ιδέα να αφουγκραστώ στο στρώμα των βρύων, τόσο μακρινά αντικείμενα, για την ώρα τόσο μακρινά, προκαλούν το ενδιαφέρον μου. Φτάνω ως απάνω και αφουγκράζομαι. Απόλυτη σιωπή. Τι ωραία που είναι εδώ, κανένας δεν νοιάζεται εκεί έξω για το κτίσμα μου, ο καθένας έχει τις δουλειές του που δεν έχουν καμιά σχέση με μένα, πώς κατόρθωσα να το πετύχω αυτό. Εδώ στο στρώμα των βρύων που είναι ίσως το μοναδικό σημείο μέσα στο κτίσμα μου όπου μπορώ να αφουγκράζομαι ώρες ολόκληρες μάταια. Μια απόλυτη αναστροφή των συνθηκών στο κτίσμα, ο μέχρι τότε τόπος κινδύνου έγινε τόπος γαλήνης, η κεντρική πλατεία όμως παρασύρθηκε από τους θορύβους του κόσμου και τους κινδύνους του. Ακόμα χειρότερα, και εδώ δεν υπάρχει στην πραγματικότητα γαλήνη, τίποτα δεν άλλαξε εδώ, είτε ήσυχα είτε με φασαρία ο κίνδυνος καραδοκεί πάνω από τα βρύα όπως και παλαιότερα, αλλά εγώ έχω γίνει αναίσθητος απέναντί του, τόσο πολύ με απασχολεί το σφύριγμα στους τοίχους μου. Με απασχολεί; Δυναμώνει, πλησιάζει, εγώ όμως ελίσσομαι μέσα από το λαβύρινθο και ξαπλώνω εδώ κάτω από τα βρύα, είναι σαν να παραδίδω το σπίτι στο Σφυρικτή, ικανοποιημένος, αρκεί που βρίσκω εδώ πάνω λίγη ησυχία. Τον Σφυριχτή;






3 comments:

gregorios pharmakis said...
This comment has been removed by a blog administrator.
gregorios pharmakis said...

κάποιο κέντρο στα κείμενα και κάποιες αρθρώσεις ανάμεσά τους.

gregorios pharmakis said...

νομίζω ότι πρέπει να το κάνεις προφορικά αλεξάνδρα είναι κάτι που δεν έχεις μάθει να κάνεις και σου χρειάζεται οπωσδήποτε.